De Vlaamse minister-president Kris Peeters heeft op 15 januari jongstleden de Henry van de Velde Award uitgereikt aan de tekenaar en graficus Ever Meulen (67), kampioen van de elegante lijn. Zijn van staatswege bekroonde loopbaan voerde Eddy Vermeulen, zoals hij eigenlijk heet, langs illustere tijdschriften als Humo, The New Yorker, de VPRO Gids, Muziekkrant OOR, Raw en Tante Leny Presenteert. Dat laatste was het belangrijkste undergroundblaadje van de Lage Landen, waarin Meulen begin jaren zeventig van de vorige eeuw zijn Rocket Bros etaleerde, drie zwierige zoot suits die een ijsco etende pin-up in hun Oldsmobile Futuramic lokken.
De hoofdrol op deze befaamde plaat is natuurlijk weggelegd voor de auto, die de helft van alle ruimte inneemt. ‘Om het effect van een blinkend koetswerk optimaal te bereiken, sneed ik alle kleurenfilms zelf met de hand.’ Aldus de meester in Automotiv, een prachtig in linnen gebonden boekwerk waarin alle door Meulen getekende automobielen bijeen zijn gebracht, samen met teksten van onder anderen Will Tura, Rudy Kousbroek, Bryan Ferry en coureur Jackie Ickx.
Je zou Meulens oeuvre kunnen typeren als de droom van een toekomst die er nooit is geweest, een futuristisch verzinsel waarin de gebouwen zijn geïnspireerd door de Russische constructivisten en de auto’s door Motor City Detroit, dat in de jaren vijftig steeds extremere modellen produceerde.
Meulens autoliefde begon ook in 1957, toen zijn stripheld Michel Vaillant het Grand Prix-circuit Nürburgring bezocht in een verhaal uit het weekblad Kuifje. ‘De felgekleurde, blinkende bolides maakten een geweldige indruk op Eddy’, zegt zijn broer Freddy in Automotiv, waarbij een bladzij uit die strip uit 1957 is afgebeeld. Met het blinken en de felle kleuren valt het wel mee, maar het belangrijkste is dat bij Eddy een vonk oversloeg en hij zijn verdere leven auto’s is blijven tekenen.
De stilering van zijn luxe sleeën is ver doorgevoerd, hun stroomlijn golft gracieus over de pagina’s, maar daaromheen heersen chaos en slapstick.
Op Meulens affiches en litho’s contrasteert de ideale lijn van de bolides sterk met de schots en scheve exterieurs, waar botsingen dreigen, huizen uit het lood staan en allerhande rommel over straat slingert. De Brusselaar is echter zo’n Pietje Precies dat ook deze wanorde met de grootst mogelijke zorgvuldigheid is gecomponeerd.
In Automotiv is behalve voor auto’s ook een belangrijke rol weggelegd voor een kleur: Seafoam. Dit grijsachtige groen bedekte oorspronkelijk de muren in Meulens Brusselse woning en bedekt ook bijna al zijn boeken. ‘Feu vert’, groen vuur, is zelfs de titel van een van zijn werken. Het toeval wil dat Seafoam grote gelijkenis vertoont met de kleur Emerald van Pantone, officieel nummer 17-5641, uitgeroepen tot Kleur van het Jaar 2013. Dat had Ever Meulen wel verdiend.
Deze recensie stond op 16 februari 2013 in de Volkskrant.
Recente reacties