Peter Pontiac, mijn oudste broer, publiceerde in het jaar 2000 de biografiek ‘Kraut’, een getekend boek over het bizarre leven van mijn vader. Tijdens de Museumnacht op 3 november a.s. zal ik op verzoek van Peter – die verhinderd is – enkele passages uit dit werk voorlezen in het auditorium van het Verzetsmuseum in Amsterdam. Verleden week namen hij en ik samen door welke tekeningen het geschiktst zijn om daarbij te tonen, en twee dagen later stuitte ik in mijn berging op een lang vergeten krantenknipsel waarin de berechting van mijn vader, J.J. A. Pollmann, wordt beschreven. Toeval? Peter noemt het een actie van de ‘library angel’.
De Leidsche Courant, zaterdag 13 november 1948
RECHTZAKEN – Bijzonder Gerechtshof
Vurig idealist uit evenwicht geraakt. – Een geboren redenaar, meer dan normaal begaafd, zo zoude men de nog jeugdige, nauwelijks 25-jarige Jos. J. A. P. uit Leiden kunnen kwalificeren en daarbij in één adem bijvoegen: jammer dat dit jongmens zijn talenten niet beter heeft besteed. Van een toenmalige beweging onder jongeren, die zich aanvankelijk op religieus en literair terrein bewogen, doch zich in bezettingstijd ook met de politiek gingen bemoeien, was P. een der vurigste leden geweest. In bezettingstijd had hij zijn kans schoon gezien en het Dep. van Volksvoorlichting had in deze veelbelovende knaap, toen nauwelijks twintig jaar oud, een alleszins bruikbaar object gezien.
Als jeugdig partijman had men hem naar het front gestuurd, ten einde daar wat oorlogservaring op te doen. Eerst echter was hij naar enkele arbeidskampen in de buurt van Wenen uitgezonden, waar hij zijn oratorisch talent de vrije teugel kon laten vieren. Nadien was hij bij de Waffen S.S. als oorlogsverslaggever in vijandelijke dienst getreden, waar hij eerst aan het Oostelijk en later aan het Westfront de vijand als zodanig van dienst is geweest.
De Proc.-fiscaal, mr. Braun, nam het dit jongmens uit zeer goede familie voortgekomen, hoogst kwalijk, dat hij, tegen de wil van z’n vader, zich aan de zijde van de vijand had geschaard en eiste 9 jaren gevangenisstraf, met aftrek.
Mr. H. F. Donders, die hem verdedigde, wees op de goede ondergrond die in zijn cliënt schuilde, welke zich tijdens zijn internering zo sterk heeft geopenbaard. Wat de strafmaat aangaat, vergeleek pl. de straffen aan mannen van de Telegraaf en Nat. Dagblad opgelegd, die heel wat belangrijker werk hadden geleverd, doch veel minder gestraft waren. Met zeer veel klem drong pl. voor deze begaafde, religieus aangelegde jongeman, die zich door zijn sterk idealisme te ver had laten drijven, op de meest mogelijke clementie aan.
http://www.peterpontiac.nl/portfolio/#9
Recente reacties